Gelegen in het Buffalo National River-gebied van de Ozark Mountains in Arkansas, bewaart het Rush Historic District een historisch zinkmijndistrict uit de late 19e en vroege 20e eeuw, dat een belangrijke rol speelde in de ontwikkeling van moderne spoorwegen en infrastructuur in het zuidoosten van United Staten. Menselijke bewoning van het Ozark-gebergte gaat minstens terug tot 10.000 voor Christus. en de jagers van de Paleo-indiaanse periode, hoewel er heel weinig geschiedenis van de volkeren in de Ozarks is opgetekend voorafgaand aan de komst van Europeanen in Noord-Amerika.
Geschiedenis
Hoewel grote expeditie- en zendingsgroepen in de 17e en 18e eeuw door de zuidoostelijke Verenigde Staten zijn getrokken, werd tot de 1820 geen verslag van Europese nederzetting langs de rivier de Buffalo genoteerd, hoewel de ontheemde Cherokee-inheemse bevolking zich al inheemse Osage-mensen begon te vestigen 1800.
Vroege vestiging in het gebied van de Buffalo River werd gereguleerd door federale enquêtes en kwam tot stilstand bij het begin van de Amerikaanse Burgeroorlog, waarbij de nederzetting voornamelijk de vorm aannam van kleine persoonlijke boerderijen, maar in 1880 werden grote ertsafzettingen langs de oevers van de Buffalo ontdekt Rivier door John Wolfer, een vroege goudzoeker in het gebied. Mijnwerkers dachten aanvankelijk dat de gevonden aanslagen zilver waren, maar beseften al snel dat ze zink hadden gevonden. Nadat de eerste aanbetaling was betaald door George Chase, die de Morning Star Mining Company oprichtte, volgde een mijnspits naar de gebieden Rush Valley en Clabber Creek. Tegen de jaren 1890 was het gebied een belangrijk mijnbouw- en economisch centrum geworden, met 2000 tot 5000 mensen op zijn hoogtepunt, met een grote gemeenschap van huizen die ontstonden rond de mijnfaciliteiten van de Morning Star. Op het hoogtepunt van de operatie, opereerden 10 bedrijven 13 minuten in het district, het grootste deel van een mijncentrum in het district North Arkansas.
Het mijndistrict bereikte zijn hoogtepunt tijdens de Eerste Wereldoorlog, omdat mijnen werkten om zink te produceren voor oorlogsinspanningen. Het einde van de Eerste Wereldoorlog zag de migratie van veel arbeiders weg van het Rush District, hoewel het vrijere beleid hielp lokale mijnbouwactiviteiten levend te houden gedurende het begin van de 20e eeuw. Na de Tweede Wereldoorlog werden echter verschillende lokale verwerkingsfabrieken ontmanteld en de sluiting van het postkantoor in de jaren vijftig veranderde het gebied in het volgende decennium in een spookstad.
Als resultaat van campagne voeren door de Ozark Society in de late jaren 1960, werd de Buffalo River beschermd als de eerste nationale rivier in 1972 in de Verenigde Staten, waardoor plannen voor de bouw van een dam werden beëindigd. De overblijvende zinkwinningslocaties in het gebied werden opgenomen als een historisch district verbonden met de nationale rivier, met behoud van de resterende mijnen, gebouwen en ruïnes van het district.
Permanente attracties en tentoonstellingen
Tegenwoordig zijn enkele tientallen bestaande structuren opgenomen in het historische district, waaronder stadsgebouwen die het leven en de gemeenschap van mijnwerkers in het gebied laten zien. Restanten van verschillende van de oorspronkelijke mijnfaciliteiten zijn nog steeds zichtbaar, inclusief de oude motor van de Monte Cristo Mine, de overblijfselen van de McIntosh Mining Company's verwerkingsmolen en ruïnes van de White Eagle Mine, een van de vroegste mijnbouwprojecten van het gebied. Fundamentele pieren vanaf de verbouwing van de Morning Star Processing Mill zijn zichtbaar, samen met de ingangen van verschillende andere mijnen, zichtbaar vanaf een wandelpad dat begint bij de parkeerplaats van het district. Een kortlevend verwerkingsbedrijf dat in de jaren zestig van een fabriek in Missouri werd overgeplant, is ook zichtbaar. Andere producten van mijnbouwactiviteit zijn zichtbaar in het district, waaronder een stenen zilveren smelterij gebouwd in 1886, de overblijfselen van een stalarbeid vernietigd door brandstichting, en de Ore Wagon Road gebruikt om zink naar binnenvaartschepen op de White River te vervoeren. EEN Tailing Mound toont ook residuen van het molenconcentratieproces.
Verschillende bewaarde persoonlijke en commerciële structuren benadrukken het culturele leven van mijnwerkers in de wijk, waaronder de Rush Ghost Town gebied, die een rij van dakspaanhuizen toont die terug naar rond 1899 dateren Taylor-Medley Store was de site van het postkantoor van de stad tot de jaren 1950, en de Hicks Store verkocht goederen totdat het werd verbouwd tot een persoonlijke woning in de jaren zestig. Een deel van de smederij van een Smid Shop vanaf 1925 blijft, en blijft van de Nieuw stadsgebied, die rond de verwerkingsfabrieken van Yellow and Edith zijn ontstaan, zijn ook zichtbaar.
De wijk kan worden bekeken via een rijroute of te voet via een aantal wandel- en wandelpaden. Mijnenruïnes zijn om veiligheidsredenen omheind en mogen niet worden betreden, en bezoekers worden aangemoedigd om voorzichtig te zijn op paden vanwege gevaren en omstandigheden in rivieren. Toegang tot een primitief kampeerterrein wordt aangeboden tegen een vergoeding, uitgerust met kookgrill en picknicktafels.
402 N. Walnut Street, Suite 136, Harrison, AR 72601, telefoon: 870-439-2502
Meer dingen om te doen in Arkansas
