Het Egyptische museum Rosicrucian in San Jose, Californië werd opgericht in 1915 en heeft de grootste tentoonstelling van oude Egyptische oudheden aan de westkust van de Verenigde Staten. Het staat ook bekend om de architectuur van het gebouw, dat in 1966 in de oude Egyptische bouwstijl werd gebouwd.
H. Spencer Lewis, oprichter van de Rozenkruisers Orde, Oude en Mystieke Orde Rosae Crucis (AMORC), stichtte het museum in 1928 in San Jose, Californië. Volgens het museum liet hij zich inspireren door een standbeeld van de Egyptische Sekhmet (leeuwengodin) op zijn tafel, dat later het eerste artefact voor het museum werd. Door de jaren heen heeft AMORC haar collectie uitgebreid met particuliere en publieke donaties. Wat nog belangrijker is, was dat een groot deel van de collectie afkomstig was van verschillende opgravingstochten naar Egypte die AMORC had gesponsord, inclusief een reis uit 1965 onder leiding van de zoon van H. Spencer Lewis. Het was tijdens een reis naar de Tempel van Amun in Karnak, gelegen in de moderne stad Luxor, dat hij inspiratie putte uit het huidige architecturale ontwerp van het museum.
Vandaag de dag herbergt het museum meer dan 4.000 stukken, variërend van de pre-dynastieke periode tot het vroege islamitische tijdperk. De organisatie ziet zichzelf als 'verzorger' van de wereldculturele instelling, om deze te bewaren en te beschermen voor toekomstige generaties om te studeren en te genieten. Afgezien van de artefacten op zich, heeft het zich buiten de vier muren uitgebreid tot een park dat niet alleen is gebaseerd op een 18e-eeuwse Egyptische tuin, maar ook planten bevat die werden gekweekt in oude tuinen. Grenzend aan het museum is er een planetarium met gratis dagelijkse shows en een bibliotheek.
Het museum is ook betrokken bij lopende onderzoeksprojecten in samenwerking met onderwijsinstellingen en onderzoeksbureaus om het begrip en de interpretatie van zijn collectie te verbeteren. Sommige van de organisaties waarmee ze eerder hebben samengewerkt, zijn het Stanford University Hospital, UCLA en NASA Ames Biocomputation Centre, en vele anderen. Foto: Melastmohican / Fotolia
De permanente tentoonstellingen van het museum huis antiquiteiten uit elke belangrijke periode in het oude Egypte, van pre-dynastieke tot Romeinse, die zich uitstrekt over 6.000 jaar. Ze zijn georganiseerd in thematische galerijen die beginnen met begraafpraktijken en een replica van het graf naar het dagelijks leven, religie en koningschap. De galerijen zijn ook gepeperd met directe citaten uit de oude Egyptische literatuur en letters, een zet die mensen uit de oude beschaving stem wilde geven en hen voorbij hun meest bekende mummies zou vertegenwoordigen.
De Egyptenaren staan bekend om hun uitgebreide funeraire praktijken vanwege het geloof dat de ziel blijft leven, zelfs na de dood. Voor de levenden zou het voorzien in de behoeften van hun voorouders ook de veiligheid en welvaart van de levenden verzekeren. Het museum bevat voorwerpen uit omstreeks 3000 voor Christus, een periode die algemeen erkend wordt als de start van de oude Egyptische beschaving. Dit omvat een voorbeeld van een vroege dooskist die is gemaakt van houten planken en minimaal is versierd. De kist was bedoeld om het lichaam te beschermen tegen wilde dieren en werd direct in het zand begraven, samen met enkele eenvoudige grafpotten, kommen en andere items. Vanwege de hete en droge omgevingsomstandigheden konden de lichamen op natuurlijke wijze door het woestijnzand uitdrogen.
In latere perioden werden begrafenisrituelen steeds uitgebreider samen met het proces van wat bekend staat als 'mummificatie'. Dit was het resultaat van meerdere factoren, waaronder een grotere religieuze nadruk op het belang van het lichaam in het hiernamaals en een beter begrip van het conserveringsproces. Mummificatie bereikte zijn hoogtepunt tijdens het Nieuwe Koninkrijk tussen 11 voor Christus en 16 voor Christus. Van canopische potten voor het opslaan van orgels tot kleibegravenoffers, het museum biedt een uitgebreide collectie over de dood in het oude Egypte, en benadrukt het belang van het hiernamaals voor de oude Egyptenaren. Bovendien onthullen ze ook details over hun dagelijks leven, omdat het eeuwige leven werd opgevat als vergelijkbaar met het alledaagse, maar vrij van ziekte en eenheid met de goden.
Twee van de meest goed bewaard gebleven grafkisten van het museum zijn van Ta'awa en Usermontu, daterend uit de 26e dynastie, of rond 625 voor Christus. Hoewel ze afzonderlijk op verschillende tijdstippen uit verschillende landen in het museum aankwamen, ontdekten onderzoekers dat ze waarschijnlijk verwanten zouden zijn, mogelijk neven en nichten. Elk van hen wordt nu naast elkaar in de galerij getoond en vertegenwoordigt mooie voorbeelden van funeraire kunst in het museum.
Het museum herbergt ook een replica op ware grootte van het interieur van een oude Egyptische offerkamer die was gebaseerd op de rotsgraven die werden ontdekt in Beni Hasan, een gebied in de buurt van de moderne stad Minya. Het doel was om een meeslepende ervaring te creëren voor bezoekers om door een oude Egyptische piramide te lopen. De muren zijn getextureerd om het op kalksteen te laten lijken en ze zijn versierd met scènes uit een belangrijke oude Egyptische funeraire tekst, het Dodenboek. De kamers worden opzettelijk vaag gehouden om te reconstrueren hoe ontdekkingsreizigers de kamer zouden hebben ontdekt. Foto: Melastmohican / Fotolia
De tentoonstelling over dagelijks leven staat in contrast met de eerdere galerij, waar het de liefde van de oude Egyptenaren over het leven viert in plaats van de dood. Een groot deel van deze oude levens werd gevormd door de natuurlijke omgeving, met name de rivier de Nijl. De Nijl bleek van levensbelang te zijn om water te geven voor de landbouw, vis voor voedsel, modder voor bakstenen en riet voor papyrus. Het was ook een hoofdmodus voor dagelijks transport. Deze intieme relatie ondermijnt de dagelijkse activiteiten van oude Egyptenaren.
De collectie toont items uit het openbare en privéleven van mensen die duidelijk omschreven genderrollen onthullen.Mannen domineerden het werk buitenshuis, een meerderheid waren boeren of vissers, naast andere vormen van professioneel werk, zoals schrijvers en pottenbakkers. De tentoonstelling toont zowel handelsinstrumenten als het vakmanschap van hoge kwaliteit geproduceerd door oude Egyptische arbeiders. Ze omvatten aardewerk, metalen kettingen en zelfs chirurgische sets.
Ondertussen liepen vrouwen het huishouden en zorgden ervoor dat de voorouders thuis goed werden aanbeden. Haar primaire verantwoordelijkheid was om zoveel mogelijk kinderen te krijgen, deels vanwege het hoge sterftecijfer. Bovendien moesten kinderen er ook voor zorgen dat hun ouders de juiste begrafenis kregen om hun reizen naar het hiernamaals te garanderen. Vruchtbaarheid was daarom een belangrijk punt van zorg voor Egyptische gezinnen, wat tot uiting komt in de amuletten en vruchtbaarheidscijfers die veel huishoudens vaak tegenkomen. Ze waren te zien in de collectie van het museum, samen met een draaiende kom en spindels die algemeen werd beschouwd als het werk van een vrouw.
Een van de oudste artefacten van het museum bevindt zich ook in deze galerij. De set van vier armbanden gemaakt van schelp en ivoor dateert al minstens 6.000 jaar geleden. Ze werden gevonden in de buurt van het lichaam van een pre-dynastieke vrouw. Er zijn ook items die worden gebruikt voor entertainment en ontspanning, waaronder houten senetbord. Senet was een zeer populair bordspel gespeeld door mensen uit alle lagen van de bevolking in het oude Egypte. Foto: Melastmohican / Fotolia
Religie was een alomvattend concept voor oude Egyptenaren, nauw verweven met elk aspect van hun leven vanaf de geboorte tot de dood en het treft zowel farao's als gewone mensen. Het begrijpen van delen ervan ontsluit de rijke breedte en diepte die de beschaving te bieden heeft.
Oude Egyptenaren geloofden in een overvloed aan goden en godinnen die op de een of andere manier met elkaar verwant zijn in complexe netwerken van relaties. Enkele van de meest prominente en belangrijke goden zijn Osiris, god van de onderwereld, zijn vrouw Isis, godin van gezondheid, wijsheid en huwelijk, en hun zoon Horus, god van de lucht, oorlog en jacht. Ze zijn in tal van vormen goed vertegenwoordigd in de collectie van het museum, zoals statuten, tekeningen en op steles.
De regering van het oude Egypte was nauw verbonden met het religieuze systeem. Farao's hebben hun beslissingsmandaat afgeleid uit hun relatie met de goden, waarbij ze zichzelf beschouwen als de afstammeling van de goden of 'levende Horus'. De meeste tentoongestelde voorwerpen kwamen uit de oude stad Tell el-Amarna omdat AMORC eerder graafwerkzaamheden daar had gesponsord.
Een van de hoogtepunten van de tentoonstelling is het statuut van Cleopatra, die de laatste en mogelijk meest beroemde farao van het oude Egypte was. Het is een van de weinige afbeeldingen van de vrouwelijke heerser die nog altijd aanwezig is. Op 116 cm (46 inch) stond het lichaam van het beeld gemodelleerd naar klassieke vormen als middel om te verwijzen naar het geslacht van de koningin met generaties van de heerschappij van haar familie. Het gezicht en de driedubbele cobra diadeem suggereren dat het standbeeld Cleopatra uitbeeldt.
Het belangrijke deel van de collectie van het museum zijn votieven of offers die mensen aan God presenteren om een persoonlijke relatie met het hogere wezen tot stand te brengen. Een populaire vorm van aanbieden is een gemummificeerd dier dat sterk varieerde van katten tot slangen. Onder de collectie bevindt zich een baviaan die werd gebruikt ter ere van Thoth, of god van de maan, die soms werd afgebeeld als een baviaan. Röntgenfoto's toonden aan dat de votief geen feitelijk dier of delen daarvan bevatte. In plaats daarvan wordt het gevormd rond een keramische pot die zijn vorm en grootte geeft. Contact: 1660 Park Ave, San Jose, CA 95191, Telefoon: 408-947-3635
Terug naar: De beste dingen om te doen in San Jose. Foto: Melastmohican / Fotolia
