Castillo de San Marcos aan de Matanzas-baai in Sint-Augustinus, Florida is het oudste metselwerkfort in de Verenigde Staten en een door het Amerikaanse nationale park aangewezen nationale monumentenplek. Het 17e-eeuwse militaire fort werd oorspronkelijk gebouwd door Spanje als een militaire voorpost die wacht hield over de Atlantische Oceaan. Zijn primaire functie was om het Nieuwe Wereldrijk van de koloniale macht te beschermen tegen buitenlandse rivalen zoals Groot-Brittannië.
Het fort is ook een levend bewijs van de lange geschiedenis van Sint-Augustinus als de oudste permanente Europese nederzetting in de continentale Verenigde Staten. De Spanjaard Don Pedro Menendez de Aviles stichtte de stad in 1565 en vestigde het als een politiek, militair en religieus centrum van de toenmalige provincie Florida.
Gedurende de meer dan 200 jaar koloniale geschiedenis heeft de locatie meerdere veldslagen en aanvallen doorstaan. Het diende als een militaire basis voor zes vlaggen, namelijk het Spaanse rijk, het Britse rijk, de Geconfedereerde Staten van Amerika en de Verenigde Staten van Amerika. Elk van deze overdrachten werd onderhandeld via verdrag en overeenkomst en nooit met geweld.
Tegenwoordig verspreidt het monument zich over meer dan 20 hectare land en is het een hoogtepunt voor alle bezoekers van de stad. Ondanks de verschillende schade die is aangericht en renovaties ondergaan door de jaren heen, is het fort grotendeels hersteld in de oorspronkelijke staat in 1756. Dit omvat een gereconstrueerd deel van de ommuurde verdedigingslinie die de stad omringde. Foto: SeanPavonePhoto / Fotolia
Voor het beste uitzicht op de algemene lay-out van de Castillo en zijn omgeving, klim de sterren omhoog naar het bovenste geschutdek. Het fort heeft een duidelijk stervormig architectonisch ontwerp bestaande uit vier ruitvormige bastions genaamd San Augustin, San Carlos, San Pablo en San Pedro. De bastions hebben typisch dikke muren die stevig zijn ingepakt met puin en zand om extra ondersteuning te bieden voor het weerstaan van het gewicht van de kanonnen.
De bastions zijn verbonden door vier wanden die bekend staan als? Gordijnen? en samen vormen ze de artillerievesting. Dit ontwerp diende voor verdedigings- en offensiedoeleinden in het tijdperk van oorlogvoering met buskruit. Hoewel het fort bestand is tegen de impact van kanonprojectielen, is het ook effectief voor het monteren en afvuren van kanonnen bij potentiële indringers. Vanaf 1740 beschikte het fort over meer dan 70 kanonnen van verschillende afmetingen en de grootste daarvan kon tot drie en een halve mijl vuren.
Een reden dat het fort door talloze ontploffingen en aanvallen erin is geslaagd te overleven, is te danken aan het gebruik van coquina, een semi-zeldzame afzettingskalksteen in het noordoosten van Florida. Het Castillo werd gebouwd met meer dan 400.000 blokken coquina en de buitenmuren waren zo dik als 1-voet. Als bouwmateriaal is coquina licht en poreus, waardoor de vesting de impact van kanonprojectielen opvangt in plaats van te breken onder druk. Zelfs tot op de dag van vandaag waren er nog steeds ronde deuken te zien in de buitenmuren, wat een bewijs is van de schokabsorberende vermogens van de coquina.
Voor veel bezoekers is een van de hoogtepunten van hun bezoek de historische wapenendemonstratie die elke vrijdag, zaterdag en zondag op het kanonnenveld plaatsvindt. Rangers en vrijwilligers gekleed in historische kostuums zullen scènes uit het koloniale tijdperk naspelen, inclusief het afvuren van kanonnen, wat een dramatisch en vermakelijk gezicht is om te aanschouwen. Hoewel de kanonnen die worden gebruikt voor demonstraties reproducties zijn, worden er door de hele fabriek veel originelen tentoongesteld. Let op de positionering van de kanonnen in de bastions. Ze worden strategisch geplaatst, net zoals ze tijdens de Spaanse periode zouden zijn geweest, om te illustreren hoe de lay-out is ontworpen om de vijand in artillerievuur te vangen.
Er is slechts één ingang en uitgang naar het fort. Alle bezoekers zullen door het ravelijn moeten lopen, wat een driehoekige constructie is die zich op het buitenste gedeelte van het fort bevindt. Het fort was bedoeld om de toegang tot het fort te beschermen, hoewel het nooit werd voltooid zoals gepland. Twee werkende ophaalbrugreconstructies verbinden de buitenwereld met het ravelijn en het ravelijn naar de binnenste delen van het fort.
De ingang leidt naar de begane grond van het fort. Centraal gelegen is de Plaza de Armas, of centrale binnenplaats, die twee hoofdfuncties onder de Spanjaarden diende. Het werd dagelijks gebruikt voor het uitvoeren van militaire oefeningen en kanonneerprocedures, en in oorlogstijd werd het ontworpen als een toevluchtsoord voor het volk van de stad. Dit was het geval in 1702 toen de stad belegerd werd door de Engelsen. Bijna 1.500 soldaten en burgers vluchtten 51 dagen lang in het fort.
Veel van de kamers rondom de binnenplaats werden gebruikt als opslagplaatsen voor voedsel en militaire goederen, zoals buskruit, munitie en gereedschap. Aangezien St. Augustine niet zelfvoorzienend was, waren deze voorraden kritische verdedigingsmechanismen tijdens perioden van belegering. Bezoekers kunnen sommige van deze kazematten betreden om te begrijpen hoe de functie van deze kamers veranderde tijdens de verschillende hoofdstukken van zijn geschiedenis. Foto: SeanPavonePhoto / Fotolia
Een van de kazematten benadrukt de verbouwingsinspanningen die werden gedaan tijdens de Eerste Spaanse Periode. Na het beleg van 1702 onderging het interieur van het Castillo een herontwerp om toekomstige belegeringen beter het hoofd te bieden. De kamers werden dieper gemaakt en gewelfde plafonds werden geïnstalleerd om de houten vierkante daken te vervangen. Deze veranderingen moesten de kamers beter beschermen tegen bomaanvallen om de voorraden binnenin te beschermen. Bovendien zouden er meer kanonnen rondom het kanondek worden geplaatst en niet alleen bij de hoekbastions volgens het oorspronkelijke ontwerp. Dit versterkte het vermogen van het Castillo om zichzelf en de stad te verdedigen.
De overlappende ontwerpen in de poederkamer zijn een perfect voorbeeld van hoeveel de vesting in de verschillende historische fasen is veranderd. De kleine smalle kamer achter in de kamer was het originele buskruitmagazijn tussen 1675 en 1687. Om het te beschermen tegen vijandelijk vuur, bevond het zich onder het San Carlos-bastion zodat dikke coquina-wanden het zouden omgeven, en het werd de enige ruimte vóór de heraanpassing om een gewelfd plafond te hebben. Maar het gebrek aan ventilatie maakte de kamer te vochtig om buskruit op te slaan en de kamer werd later verzegeld. Tijdens de tweede Spaanse periode tussen 1784 en 1821 werd de kamer omgebouwd tot artilleriekwartier. Een naburige kazemat werd ook een opslagruimte voor het houden van gereedschappen en materialen die nodig waren om de kanonnen te bedienen.
Groot-Brittannië kreeg de controle over het Castillo uit Spanje in 1763 tijdens een uitwisseling voor Havana, Cuba. Tijdens hun 21 jaar heerschappij, hebben ze wijzigingen aangebracht in acht van de kazematten in het Castillo. Het display laat zien hoe een van deze kamers eruit zou kunnen zien in die periode. Kamers met hogere gewelven werden gerenoveerd, zodat houten tweede verdiepingen konden worden geïnstalleerd om de hoeveelheid bruikbare ruimte voor woonruimten en opslag van benodigdheden te vergroten.
Deze uitbreiding van de ruimte werd nog belangrijker tijdens de Amerikaanse Revolutie van 1765 tot 1783. St. Augustine werd de hoofdstad van wat toen bekend stond als Oost-Florida, waar de meerderheid van de bevolking loyaliteit aan de Britten beloofde in vergelijking met hun tegenhangers in het Westen Florida. In die periode werd het fort het regimentshoofdkwartier voor het gebied en huisvestte het binnen 500 Britse soldaten. Foto: SeanPavonePhoto / Fotolia
Kijk naar het westen voorbij de hoge muren van het fort en er is een replica van de Cubolijn die de stad omringde. Het werd gebouwd na de belegering van 1702 toen de Britten delen van St. Augustine verbrandden. Als reactie bouwden de Spanjaarden de muur van aarde en palmblokken en een ondiepe gracht om de stad te beschermen. Tegenwoordig zijn delen van de muur en een van de poorten van de stad hersteld.
Aan het oostfront bevindt zich een cluster van kanonnen die het Amerikaanse leger tussen 1842 en 1844 langs de zeewering ophief. De waterbatterij moest zijn algehele kustverdedigingssysteem ondersteunen. Toen Spanje in 1821 Florida aan de Amerikaanse regering had afgestaan, kreeg het Castillo de naam Fort Marion en werden de opslagruimten omgevormd tot gevangeniscellen voor Seminole-indianen. Bij de kanonnen is een schotoven die op een bakstenen oven lijkt. Het was een typische verdedigingsstructuur die op dat moment in veel forten te vinden was. Soldaten verwarmden niet-explosieve kanonskogels in de oven tot ze gloeiendheet werden. Het hete schot werd vervolgens op de houten oorlogsschepen en uitrusting van de vijand gelanceerd, zodat ze in brand zouden vliegen en de vooruitgang van de schepen zouden stoppen. Contact: 1 S Castillo Dr, St Augustine, FL 32084
Terug naar: Dingen om te doen in Florida, Beste dingen om te doen in Sint-Augustinus, Florida. Foto: SeanPavonePhoto / Fotolia
