De USS Albacore is een testonderzeeër die in 1953 aan de marine werd geschonken om onderzoek te doen naar experimentele functies en nieuwe technologieën. Vandaag, na bijna 20 jaar dienst, is het open voor het publiek als een museum in Albacore Park in Portsmouth, New Hampshire. Rondleidingen zijn self-guided en verbeterd door audio-opnamen van voormalige bemanning die hun leven aan boord van het schip beschrijven. Elke tour begint buiten het schip met een reeks van vijf audio-opnames op informatieve podia en gaat verder met elf extra stations in het schip.
Het bezoekerscentrum van Albacore Park bevat een klein museum met aanvullende informatie, artefacten en displays met betrekking tot de onderzeeër. Een herdenkingstuin grenzend aan het bezoekerscentrum eert de leden van de onderzeedienst van de Verenigde Staten die hun leven gaven voor hun land. De herdenkingstuin herbergt verschillende granieten monumenten, die de onderzeeërs eren die verloren zijn gegaan in de Tweede Wereldoorlog en de Koude Oorlog. Een zwart granieten sculptuur van een dolfijn staat als een symbool van de onderzeedienst van de Verenigde Staten. De dolfijninsignes stammen uit 1923 en geven aan dat een militair gekwalificeerd is voor onderzeedienst.
De USS Albacore, het derde marineschip met die naam, was de eerste onderzeeër die de cilindrische vorm had die tegenwoordig het meest wordt gezien. Van 1953 tot 1972 was de onderzeeër een testplatform voor de Amerikaanse marine. Ontworpen door ingenieurs van de Portsmouth Naval Shipyard, het was de eerste in zijn soort, gebouwd om voornamelijk onder water te functioneren. Eigenlijk kregen ingenieurs de opdracht 'oppervlakteprestaties te vergeten' en stonden ze open voor nieuwe vormen, inclusief die welke waren beïnvloed door vliegtuigen en zeppelins. Eerder waren onderzeeërs voornamelijk oppervlakteschepen die slechts gedurende korte perioden zouden onderdompelen. Het motto van het schip, Praenuntius Futuri betekent Voorloper van de toekomst.
Albacore was kleiner dan de nucleair aangedreven onderzeeërs van de dag, en kon iedereen overtreffen met haar zilver-zink batterij. In 1966 stelde ze het snelheidsrecord voor onderwateronderzeese voortstuwing in op bijna 40 mijl per uur. Naast haar unieke vorm en voortstuwingssysteem, testte ze duikbrekende systemen, vluchtmechanismen en sonarapparatuur voor de marine. Naast een verbetering van de snelheid, zorgde haar ontwerp ervoor dat ze scherpe bochten maakte en steile, plotselinge duiken maakte. Alle toekomstige onderzeeërs waren gebaseerd op de unieke vorm van de Albacore. Tot 55 bemanningsleden woonden en werkten aan boord van het schip terwijl ze aan het werk was. Hun verhalen worden overal in de tentoonstelling verteld. Een volledige lijst van allen die aan boord van de USS Albacore hebben gediend, kan worden doorzocht op de website van het museum. Mondelinge geschiedenissen van overlevende scheepsmaten zijn ook verzameld in een boek, dat verkrijgbaar is in de cadeauwinkel van het Visitor Centre.
Geschiedenis: De USS Albacore werd in 1972 buiten dienst gesteld na verschillende mislukkingen van haar diesel-pannenkoekmotoren. Het was niet financieel haalbaar om de motoren te vervangen en reserveonderdelen waren moeilijk te verkrijgen, dus het was uiteindelijk logisch om met pensioen te gaan. Ze werd opgeslagen bij de Naval Inactive Ship Maintenance Facility in Philadelphia, Pennsylvania. Tien jaar na haar ontmanteling, begon Bill Keefe, een gemeenteraadslid van Portsmouth, met een campagne om haar weer tot leven te brengen als museumvoorstelling. De campagne kreeg overweldigende financiële steun van de gemeenschap en de marine stemde ermee in om de onderzeeër vrij te laten. Het slepen van de onderzeeër naar haar geboorteplaats in Portsmouth was een uitdaging. De onderzeeër werd voor het eerst over een sleepboottocht van 70 uur naar New Hampshire gesleept. Haar laatste rustplaats op het droge land was meer dan 1,4 mijl van het water en bijna 30 voet boven zeeniveau. Een speciaal marine-spoorwegsysteem was ontworpen om de Albacore te vervoeren, en in het proces moest een brug worden verwijderd. Zodra het systeem op zijn plaats was, moesten de ingenieurs de onderzeeër overwinnen die vast kwam te zitten in de modder tijdens de overdracht van de rivier naar de rails; een proces dat maanden duurde om te voltooien. Tegen mei 1985 was ze verplaatst naar de Portsmouth Naval Shipyard en vervolgens naar haar rustplaats in Albacore Park. De onderzeeër werd in 1986 voor het publiek geopend. In 1989 werd ze uitgeroepen tot nationaal historisch monument en in 2005 werd ze ingewijd in de onderzeeboot Hall of Fame in Norfolk, Virginia.
Doorlopende programma's en onderwijs: Alle rondleidingen door de onderzeeër zijn self-guided, versterkt door een audioprogramma. Geïnformeerde medewerkers van het bezoekerscentrum zijn beschikbaar om vragen te beantwoorden.
600 Market St, Portsmouth, NH 03801
Meer dingen om te doen in New Hampshire, Dingen om te doen in Portsmouth
